Jedna z najsłynniejszych kamienic projektu Teodora Talowskiego zrealizowana na przełomie 1889 i 1990 roku.
Swą nazwę – kamienica „Pod Śpiewającą żabą” – zawdzięcza rzeźbie śpiewającej i grającej na mandolinie żaby zlokalizowanej na trzecim piętrze, poniżej której znajduje się pięciolinia i nuty z pierwszymi taktami polskiej pieśni „Dziewczę z buzią jak malina”.
Pięciokondygnacyjna kamienica po kompleksowej rewaloryzacji odzyskała dawną świetność w szczególności poprzez wydobycie detalu architektonicznego na charakterystycznej dla Teodora Talowskiego elewacji wykonanej z nieregularnej ciemnej cegły.
Kamienica bez barier dla osób niepełnosprawnych wyposażona w dźwig osobowy, ekologiczne ogrzewanie i klimatyzację jak również infrastrukturę teleinformatyczną.
Podstawowe parametry kamienicy: